XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

- Gogamen txarrak zureak!... Zergatik ez dezu lo pixka bat artu nai?

Oraindik astia ba'dezu, nik ots egingo dizut ordu danean.

Inditarrak ezin gizon aren kezkak ulertu.

Lasai zegon bera; nagusiaren naiak bete zitun, eta orain ondo irabazitako berrogeita amar ontzurreak zertan erabilli asmatzen ari zan.

Kilpara, an, lo zegon; ez al zan egoki aretxentzat Soler'enean apaingarri polit batzuk erostea?...

- Nik esnatuko zaitut - esan zion berriz Kardonari -.

Oraindik lotarako astia ba'dezu.

Baña Kardonak buruakin ezezkoa emanaz, saminki izketan asi zan, bere baitarako geiago, Yangorentzat baño: - Ezer ez degu egin eriotz orrekin!

Bata aurretik kendu, ta bestea jarri zait orain!...

Kilpara estaltzen zuten zapi-azpian, etzuten ezer igerri.

Inditar neskatxak erdi lotan, Kardonaren itzak entzun zitun, eta gizon aren bildurgarrizko naiak bereala ulertu.

- Nor da beste ori? - galdetu zion Yangok.

Nagusia ixillik.

Zertarako agertu bear biotzeko izkutuak morroi zarpil aren aurrean?

Baño bere baitarako ari zan geienik eta itz egin zun: - Aspaldi ontan Matildek oiturak zerbait aldatu egin ditu.

Lenago gure artean sutondoan egiten zun lo; orain, berriz txabolan, eta ez du lagunik nai izaten, ezta zure alaba ere.

- Baltasar bere anaia bai beintzat.

- Ba! Lo astuna du orrek... ez da esnatzen txabolan iñor sartuta ere!...

Anderetxoa ez da lengoa!

Kardonaren itzak zuzmur ixil biurtu ziran, baia ala ere Kilpararen entzumen erneak garbi entzun.

- Matilde emakume maite-mindua da...

Pizarrak ez orain, baña berak baño geiago galarazten dizkit beste orrek nere asmoak...

- Nor da?